Posiadając zabytkowe meble powinniśmy zdawać sobie sprawę z tego, że jak wszystkie przedmioty użytkowe ulegają one procesowi starzenia się oraz są narażone na uszkodzenia, a swoje dodają jeszcze czynniki abiotyczne (klimat, chemia, fizyczne i mechaniczne), i czynniki biotyczne (owady, grzyby, pleśnie).

Meble są świadectwem życia społecznego w danej epoce i nawet jeżeli są proste lub skromne, stanowią świadectwo kultury regionu, kraju, cywilizacji. Stosowanie wobec nich zabiegów konserwatorskich wymaga zarówno wiedzy ogólnej jak również znajomości materiałów, konstrukcji, technik zdobniczych, tak aby nasza ingerencja pozwoliła zachować artyzm uzyskany przez wcześniejsze pokolenia.

Zazwyczaj większości z nas brak odpowiedniej wiedzy do podjęcia się renowacji starych mebli jednak nic nie stoi na przeszkodzie aby poznać podstawowe zasady jakie rządzą tym procesem.

– Zachowanie materiału z którego konserwowany mebel jest wykonany.
Łatwo w tym przypadku się domyślić, że przy uzupełnianiu brakujących elementów musimy zdobyć taki sam gatunek drewna, a jego wiek powinien odpowiadać wiekowi mebla. Stosowanie innych rodzajów drewna lub pochodzącego ze współczesności narazić nas może na pęknięcia ze względu na warunki klimatyczne i inne reakcje zachodzące w drewnie, pomijając nawet fakt, że taki element będzie odróżniał się od reszty.

– Zachowanie zdobnictwa, kształtu i wymiarów.
Wszelkie odstępstwa od wymienionych cech zmniejszają zabytkową wartość mebla. Musimy więc zapoznać się z rodzajami łączeń stosowanych w danej epoce, przestrzegać wymiarów oraz stosować techniki odpowiadające tym jakimi były meble wówczas wykonywane. Często będzie to związane z pracą ręczną.

– Techniki odpowiednie dla czasów pochodzenia mebla.
Nietrudno sobie wyobrazić, że efekty pracy maszynowej będą widoczne w miejscach które spróbujemy rekonstruować, a które wykonane były ręcznie. Jeżeli zdobienia wycinano za pomocą noża nie możemy do tego używać piły lub tokarki. Wydłuża to czas renowacji i podnosi koszty lecz tylko takie meble zachowają swój zabytkowy charakter. Najlepszym wyjściem, o ile to możliwe, jest użycie takich samych technik, narzędzi i materiałów.